شیره انگور مجموعه ای منحصر به فرد از اسیدها دارد که اصلی ترین آن ها تارتاریک (به ندرت در آب میوه های دیگر یافت می شود) و L-مالیک است. این اسیدهای آلی به فرآیند هضم کمک می کنند.
مضرات: در اسهال، زخم معده، سیروز کبدی، نارسایی کلیه و همچنین بیماران مبتلا به اختلالات ادراری، شیره انگور منع مصرف دارد.
در میان اسیدهای هیدروکسی سینامیک موجود در شیره انگور فله، اسید کافتریک غالب است که دارای فعالیت ضد ویروسی، ضد باکتریایی و ضد التهابی است.
فواید: به لطف این، شیره انگور برای سرفه مفید است، مایعات را از ریه ها خارج می کند. این امر وضعیت بیماران مبتلا به برونشیت، پلوریت، آسم و حتی در مرحله اولیه سل را کاهش می دهد.
همانطور که قبلا ذکر شد، بهتر است زنان باردار در سه ماهه سوم از مصرف شیره انگور خودداری کنند تا باعث افزایش سریع وزن و در نتیجه مشکلاتی در هنگام زایمان نشوند.
شیره انگور می تواند باعث آلرژی، نفخ و گاز شود، بنابراین مصرف آن برای مادران شیرده و کودکان زیر دو سال توصیه نمی شود.
شیره انگور باید به تدریج به رژیم غذایی نوزادان وارد شود، ابتدا با آب رقیق شود (از جمله برای جلوگیری از پوسیدگی). باید با آب انگور سفید شروع کنید و تا 3 سالگی با قرمز صبر کنید.
مصرف شیره انگور در روسیه طبق اعلام اتحادیه تولیدکنندگان آب میوه روسیه در سطح 25 میلیون لیتر در سال است.
بیشتر شیره انگور موجود در بازار روسیه از انواع انگور قرمز یا بنفش تهیه می شود. شیره انگور سفید معمولاً در ترکیب با آب میوه های دیگر مانند آب سیب استفاده می شود.
قابل ذکر است که تاریخچه صنعت آب میوه در روسیه با شیره انگور آغاز شد. بیش از 120 سال پیش، در سال 1897، اولین تولید آب انگور پاستوریزه در کریمه افتتاح شد. این آغاز تاریخ آب میوه ها به عنوان یک جزء مهم از رژیم غذایی ساکنان روسیه است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.